پرت میشم توی زمین وآسمون،توی غربت دیروز

بوی گنگ فردا

میرم،کج میرم،بد خط میرم

زیر کوچه،زیر نور چراغ

مثل دود سیگار،کج میرم

نه بالا نمیرم.پایین میرم

گم میشم توی دود

توی دود سیگار

میتکونم روحم رو توی باغچه ،توی کوچه

میتکونم خاکسترسیگارم رو توی گلدون

راه میرم،ساده راه میرم،بی پروا،بی عجله

گیج میخورم لای سطرهای دفترم

یکی در میون،جا میذارم،نمینویسه بد مینویسه

نوک اتودم....

عوضش میکنم

مینویسم

یکی دیگه روشن میکنم،سیگارو میگم

میتکونم روحم رو توی گلدون،زیر نور چراغ،

چه باد خنکی

گریه نمیکنم

 

 

دلم ، احساسم،عشقم،اشک چشمام،گرمای دستم،قافیه شد و سطر سطر نشست توی شعر زندگیت.

خیال میکردم مثنوی که تمام بشه،من تمام تو میشم.مثنوی نبود.غزل که تمام شد منم تمام شدم....